On iki kişi, Madleen’le çıktık yola.
Rotamız Gazzeydi, vermedik mola.
Bastılar madleen’i, sonumuz hayrola.
Viran olan ailemiz, hanemizdi Gazze..

Müslümanın göz yaşı, dinmeden orada.
Ne bir su, ne bir lokma vardı sofrada.
Kararlıydık, adalet vardı rotada.
Namertlere karşı, darbemizdi Gazze..

Madleen, yapılan zulme karşı durdu.
Kanlı israil, denizde pusu kurdu.
Mazlumun feryadı, inletti yurdu.
İnsan olmak için, çaremizdi Gazze..

Aklımdan çıkmıyor, sabilerin cemali.
Koptu yürekte tufanlar, kalmadı hiç mecali.
Hangi tabipte mevcut, zulme dair tedavi.
Tarihin en kanlı, dönemiydi Gazze..

Yüreğimde harlandı acılar, kalmadı közüm.
Ya Rab sen yardım et, neler görüyor gözüm.
Kardeş kardeşe, bulamadı bir çözüm.
Dualarla mahsur, annemizdi Gazze..

Aile yalnızca, babadan, çocuktan oluşmaz.
Bazı kardeşlerimizi, öz anamız doğurmaz.
İnsan olan haykırır, gaddar olan konuşmaz.
Cennet-i ala’da, bahçemizdi Gazze..

Sahilde ölen bebekler değil miydi bizi üzen.
Ne kaçan kurtuldu bu zalimlerden, ne de yüzen.
Aslanı kediye boğdurdular, öyle bir düzen.
Soysuzlara karşı, öfkemizdi Gazze..

Nasıl yaşasın insanlar, nasıl geçsin zaman.
Neyin kini öfkesi bu israil, bu ne yaman.
Yardıma giden, Madleen’e bile vermiyor aman.
Sen yanarsan, biz tüteriz, sönmeyiz ki Gazze..

Elimde olsa, sana doğru koşmam mı.
Yalın ayak, yollarına düşmem mi.
Kafirin mezarını, kendim eşmem mi.
Biz Türkler, sözümüzden dönmeyiz ki Gazze..

Ademoğlu kulak verse, seslerini duymaz mı
Ya Hak! deyip, tuzak kursa, bellerini kırmaz mı
Cehennemde bucak bucak, yerlerini sunmaz mı
Zalime bir damla göz yaşı, dökmeyiz ki Gazze

Doymadı zalimler, kardeşimin kanına.
Evleri kuruldu, Peygamber’in yanına.
Uzanır şimdi elleri, hurmaların dalına.
Biz sustuk, bu nimetleri, görmeyiz ki Gazze..
Senin gibi şehadet getirip, ölmeyiz ki Gazze..