Ben, uyurken bile seni severdim.
Rüyalarımda biz varken bitirdin.
Sen gidince, hayalinle evlendim.
Gönlünce tozup yürürken bitirdin.
Gönlümde uçup giderken bitirdin.

Gidince, solumda tarifsiz boşluk.
Seher vakti gelen, nasipsiz yokluk.
Zat-ı şahanem, sahipsiz bir mahlûk.
Dalımda konup, tünerken bitirdin.
Yanından kovup, gülerken bitirdin.

Şimdi, hangi tasa büyür gözümde.
Tadım tuzum kalmadı ki özümde.
Seher vakti, bana kalan hüzünde.
Kahrımdan solup, çürürken bitirdin.
Canımdan olup, giderken bitirdin .

Ben mi yarattım şu zalim gurbeti.
Yükledin bana, acıyı hasreti.
Gözünde görürken yeşil cenneti.
Sana şiirler dizerken bitirdin.
Yastığa kokun, sinerken bitirdin.

Artık küstüm karşımdaki aynaya.
Yüzüm kalmadı, süslenip bakmaya.
Gücüm yetmiyor, bunları aşmaya.
Dalına konup, öterken bitirdin.
Güneşim doğup açarken bitirdin.

Giderken, kışa çevirdin yazımı.
Yazımda donup, üşürken bitirdin.
Ne yüzümü okşadın ne saçımı.
Saçımı yolup, dökerken bitirdin.
Korkudan, sessiz söylerdim aşkımı.
Düşünü öpüp, severken bitirdin.
Düşünü öpüp, severken bitirdin.