Ben gündüzleri unuturum, sana gecem desinler.
Bana yıkılmış harabe, sana kalem desinler.
Bana cehennem, sana çıram desinler.
Bana amansız hastalık, sana çarem desinler

Alev ateş yanıyordum senin için.
Külü kalmadı, söndü desinler.
Sevdama boyun eğdim, sence niçin.
Bırak konuşsun, sözünden döndü desinler.

Sana koşan adımlarım artık dermansız.
Aşk denilen illet, geliyor öyle zamansız.
Kabul etmesende, vuruyor soluna apansız.
Hayallare daldı, gerçeğe kördü desinler.

Serden geçtim, yardan geçemedim.
Sen harici, bir yüz seçemedim.
Sevdamı gömecektim, öyle bir çukur eşemedim.
Avuç kadar toprağa, kendini gömdü desinler.

Kastı vardı sanki, sol yanıma.
Gözünü kırpmadı, kıydı canıma.
Artık rahmette olsan bahçeme, bağıma.
İhanetlerini bir bir, gördü desinler.

Mutluydum senden öncesi bir ara.
Ben ağır yaralı, sen ağır yara.
Sevda yüzünden düşmedik mi dara.
Sana toz kondurmadı, kendine sövdü desinler.

İtimadım yerle bir, senin aşkından.
Dili düğümlendi, sayıkladı durdu adından.
Muhabbeti kesti dostlarla, senin ardından.
Mezarının taşını bile, kendi ördü desinler.

Şu gönül, acılar içinde bir teselli arar da.
Kavrulur yürek, tesellisi firarda.
Çivilenmiş bakışları, resmin olan duvarda.
Hayaline daldı da, öptü desinler.

Bu düzen böyle gelir, böyle gider sanma.
Bir gün pişman olup, için için yanma.
Bu nasıl bir acıdır, tarif edemem amma.
Sorarsan bir gün beni, aşk uğruna öldü desinler..
Yüzü de bir garipti, ölürken güldü desinler..