Bir yırtık terlik, bir çanta vardı belimde
Terlik işe yaradı, zemini soğuk, buzdur yetimhanenin
Dediler ki, Vatanın da yetimhane, evin de..
Dışarıdan güzel, içerisi kordur yetimhanenin

Altı Yaşımdı henüz, yetimhaneyle tanıştım.
Başlarda zor gelse de, gün geçtikçe alıştım.
Ağlarken uyuya kaldım, o şekilde yatıştım
Her günü, evvelinden zordur yetimhanenin

Çalışanlara, anne baba demek zorundaydık
Ömür denen sayfaların, daha en başındaydık
Çocuktuk, işkence yapanı bile, insan saydık
Acıması, insafı yoktur yetimhanenin

Yorganın altına girip, sessiz sessiz ağlardık
Kimsesizdik, umudumuzu Allah’a bağlardık
İzin verilse, bizler de gürler, çağlardık.
İmkansızlıkları, boldur yetimhanenin

Deniz vardı bir tane, annesi babası ayrıydı
Ercan’ın ailesi, insan değildi ama canlıydı
Mehmet öksüzdü, babasının elleri kanlıydı
Arka yüzü kirlidir, tozdur yetimhanenin

Bazen, bir şekilde eğlenirdik, her şeye rağmen
Gözümüzdeki yaşlar, kaderimize ithafen
Yetimhanedeysen, elbet vardır bir hikayen
Ev sahipleri, mağdur yetimhanenin

Üç ayda bir, ikişer gofret verilirdi
Çocuktum, nefsim isterdi, elim çekinirdi
Güçsüzsen, gofretin, büyükler tarafından yenilirdi
Güçlüysen, yolları düzdür yetimhanenin

Gelene gidene pencereden bakardık
Boyumuz yetmezdi, omuzlarımıza basardık
5 Metre duvarlardan, hayallerde kaçardık
Çocukları da, lafta, özgür yetimhanenin

Susardım o zamanlar, daha küçüktüm, çömezdim
Dayaktan korkardım, zalimin hakkını vermezdim
Öyleydi ki, Beddualarımı okurken, cümle seçmezdim
Acıları, sönmeyen bir közdür yetimhanenin

Canı sıkılan hocalar, düşmanmışız gibi dövdü
Dilim sustu ama, içim durmadan sövdü.
Bizler ne işkenceler çektik, bir tek Allah gördü
Mazluma, gözleri, kördür yetimhanenin

Rabbim gösterecek, büyük ahımız vardı
Düşünsene, Sırat köprüsü onlara ne kadar dardı
Bu caniler, Ömer’imin canını aldı..
Cehenneme malzemesi, küldür yetimhanenin..