Merhaba ailem,
Bugün yine, parka gidiyoruz yalanına kandım.
Meğer park ne kadar önemsizmiş, bilemedim.
Beyaz taşların olduğu bir yere vardım.
Mezarlıkmış adı, kimseye bir şey diyemedim.

Ailem nerede dedim, mezarınız gösterildi.
Bak bu baban, bu da annen denildi.
Umutlarım ailemin, üzerine serildi.
Toprak mı soğuktu, vuslat mı, bilemedim.

Mezarınızla konuştum, hayaliniz belirdi.
Bu günde oğlunuz, deli ilan edildi.
Minik ellerime, bir şişe su, bir kaç çiçek verildi.
Su mu ağır geldi, döktüğüm yer mi, bilemedim.

Kabirleri çeşit çeşit, çiçeklerle donanmış.
Sen konuş dediler, onlar beni duyarmış.
Boğazım düğümlendi, dudaklarım morarmış.
Haykırsam mı, sussam mı, bilemedim.

Bir delik testide taşıdım mutluluğu.
Meğer ondanmış, göz pınarlarımın kuruluğu.
Zor da gelse, ölümün doğruluğu.
Ağlasam mı, gülsem mi, bilemedim.

Rabbim gazabımı gizler mi hiç caniden.
Ne istediniz benden ve bu iki faniden.
Sizin de selanız duyulmayacak mı camiden.
Size bela mı okusam, rahmet mi, bilemedim.

Bir yaşımda anasız babasız kaldım.
Babamdan harçlık diye, bir avuç toprak aldım.
Kokladıkça, sizin hayallerinize daldım.
Sarılsam mı, kaçsam mı, bilemedim.

Acıları, ciğerimde harmanladım, haşladım.
Geçmişe saplandım, geleceği taşladım.
Küçük yaşta, sigaraya başladım.
Yaktım mı, yandım mı, bilemedim.

Ömrüm mezarlık yolunda geçti.
Hak Teala kaderimi, böyle seçti.
Ben toprağı, toprak mazimi eşti.
Acıları, yaşatsam mı, gömsem mi, bilemedim.

Yaralarımı saramadım, deştim de kanattım.
Umutları mezarınıza, eştim de kapattım.
Hayallerimi toprağınıza, ektim de yaşattım.
Savaşsam mı, kaçsam mı, bilemedim.

Oğlunuz, bu hasrete, bir şekilde alışmalı.
Umutlarına tutunup, insan içine karışmalı.
Kaderiyle yüzleşip, yazısıyla barışmalı.
Hayatın ipine bağlansam mı, koparsam mı, bilemedim..
Ömür denen günlüğümün sayfalarına,
Bir gün daha, yazsam mı, yırtsam mı, bilemedim..
Ölsem mi, Kalsam mı, bilemedim..