Harfi Harfine

Harfi harfine seni düşündüm bugün,
Rüzgârın saçlarına dokunduğu ağaçlar gibi,
Her yaprakta adının fısıltısı vardı.

Kalemim titredi sayfada,
Mum ışığında dans eden gölgeler gibi,
Bir harfi bile eksik bırakmadan yazmak istedim seni;
Gözlerim hafızanda dalgalar gibi dolaştı,
Ve her cümle bir damla yağmur, yüreğime düşen bir yıldız oldu.

Sokak lambaları titredi seninle,
Taşlar geçmişin sessiz tanıkları gibi,
Adımlarımızı taşırken
Her köşe bir sır fısıldadı bana,
Ve gecenin karanlığı senin adınla aydınlandı.

Zaman, sessiz bir nehir gibi akarken,
Ben seni harfi harfine izledim;
Gözlerindeki ışık, bir fener gibi yolumu aydınlattı,
Ve kalbimin en karanlık köşelerine adını kazıdım.

Gözlerin, gecenin siyah kadifesine düşen bir ay ışığı,
Elimi uzattım, tuttuğum an
Evrenin bütün yıldızları bana dokundu;
Sen, harfi harfine, her zerremin içinde parlıyordun.

Rüzgâr saçlarını savururken,
Ben geçmişin gölgelerinde dolaştım,
Sessizliğin sakladığı kelimeleri topladım
Ve şimdi onları harfi harfine sana fısıldadım.

Her harf bir nefes, her cümle bir ömür;
Ve ben seni yazarken, zaman durdu,
Gecenin karanlığı bile senin ışığında aydınlandı;
Harfi harfine seninle doldu her boşluk,
Her sessizlik, senin adını gökyüzüne yazdı.

Ve biliyorum, aşk yalnızca kelimelerle ölçülmez;
Ama ben yine de yazmaya devam ettim,
Bir damla kan, bir parça umut,
Harfi harfine, eksiksiz seni anlatmak için.

Kelimeler bazen yetmez, biliyorum;
Ama ben onları yetersizliğine rağmen savundum,
Çünkü seni anlatmak, harfi harfine seni hissetmek demekti;
Her satır, bir ömür kadar uzun bir sessizlikte yankılandı,
Ve her yankı, senin adının melodisi oldu.

Geceyi bölen bir kuş sesi geldiğinde,
Ben hâlâ seni düşündüm;
Her kanat çırpışı, her rüzgar fısıltısı
Senin adını taşıdı, harfi harfine.

Artık biliyorum ki,
Seninle geçen her an, her kelime, her sessizlik
Harfi harfine bir bütün;
Ve ben, zamanı bir yaprak gibi izlerken,
Sonsuza kadar sana dokunuyorum,
Harfi harfine, eksiksiz, seninle.
Hüseyin Erdinç