0
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
135
Okunma
Sokağın en ıssız köşesinde
Gizlice büyür bir gölge
Kaldırımlar, suskun bir sır gibi
Çatlar altında saklar kırık hayalleri.
Camdan süzülen loş bir ışık,
Bir zamanlar kahkaha dolu bir odanın
Şimdi nefessiz duvarlarına çarpar.
Rüzgâr, unutulmuş bir ismi
Taşır dudaklarımın kenarına.
Adımlarım yankılanmaz artık
Şehir, kendi gürültüsünde sağır.
Bir kahve fincanının dibinde bekleyen tortu
Kadar soğuk bir hatıradır umut.
Ve bilirim:
Yalnızlık,
Bazen bir nefesin gölgesinde küçülür;
Ama o nefes çekildiğinde
Gece, yıldızsız bir boşluğa düşer.
Adem Önal….
5.0
100% (5)
