Kalbimin dar bir sokağı var,
Ne kalabalık girer oraya,
Ne de gürültü.
Hep sessizdir,
Hep seni bekler.

O sokakta zaman ağır akar,
Ay ışığına tutunur gölgeler.
Bir adım sesin bile
Bütün duvarlarda çınlar,
Benim için bayram olur.

Pencerelerim hep sana bakar,
Kapılarım hep sana açılır.
Yabancı adımlar geçemez,
Çünkü orası
Sadece seninle doludur.

O dar sokakta
Küçük bir fener yanar.
Ne rüzgâr söndürebilir
Ne yağmur boğabilir.
Hep senin için yanar.

Bir gün geçmesen bile
Senin kokun kalır taşlarda.
O taşlara dokununca
Parmak uçlarım yanar,
Sanki yeniden doğarım.

Duvarlara ismini yazdım,
Yağmur silmeye çalışsa da
Her yağışta daha belirginleşir.
Çünkü kalbimin duvarları
Seni unutmaz, silemez.

O sokakta gülüşlerin
Bir kuş sürüsü gibi uçar.
Bir kahkahanla
Gökyüzüm değişir,
Bulutlar bile çekilir.

Bazen çok dar gelir bana,
Sığmaz içime bu sevda.
Ama sonra anlarım,
Sokak senin evin
Ben de senin misafirinim.

Gece oraya dönerim,
Kimse görmez beni.
Kendi içime gizlenir,
Sadece senin sesinle
Konuşurum.

Bir gün bu sokak genişler,
Bahçelere çıkar belki.
Belki de bir meydana varır,
Ve bütün şehir sen olur,
Ben orada kaybolurum.

Ama ne olursa olsun
Bu dar sokak
Benim en güvenli yerimdir.
Çünkü orada
Kalbim sadece sana çarpar.

Ve bil ki;
Dünya dönmese bile
O sokak var olacak.
Çünkü kalbim atmayı
Senin için seçti bir kez.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(10 Eylül 2025)