Lâ!
Dediğim anda dünya durur
Sessizlik dolar geceme, adın yankılanır.
Bir kelime, bir boşluk
Ve ben, sadece seninle var olurum.

Her nefesimde senin adın gizli
Her bakışım da bir sessizlik vardır
Ve ben, bu sessizlikte seni ararım
Kaybolan her renk, her ışık seninle tamam olur.

Lâ, dedikçe kalbim titrer
Kırmızı tutku, mavi hüzün
Beyaz sabır ve yeşil umut
Hepsi senin adınla boyanır içimde.

Siyah geceler bile ışıklanır
Senin adınla dolup taşar her köşe
Ve ben, bir fırça gibi
Sessizce seni çizerim ruhuma.

Lâ, bir fısıltı gibi düşer geceye
Ruhumda yankılanır, yıldızlarla dans eder
Her bakışın bir nota, her gülüşün bir melodi
Ve ben, sadece seni dinlerim, sadece sana dokunurum.

Senin varlığın bir harita
Ve ben, kaybolmadan yolumu bulurum
Ama eksik bir ton, eksik bir fısıltı
Her Lâ dediğimde yeniden ortaya çıkar.

İçimde bir evren, her ton seninle
Gizli gökkuşağı, sessiz ama canlı
Ve ben, her fısıltıda keşfederim
Sana ait tüm renkleri, tüm gölgeleri.

Lâ, dedikçe zaman durur
Her an bir sonsuzluk, her nefes bir ritim
Ve ben, o ritmin ortasında
Sadece seni gören bir âşık olurum.

Her vedâ bir gölge bırakır
Ama senin adın ışık gibi parlar
Ve ben, siyahla beyaz arasında
Sessizce seni bekler, seni yaşarım.

Lâ; bir boşluk, bir başlangıç
Her boşlukta senin adın saklı
Ve ben, her boşlukta yeniden var olurum
Sadece seni gören bir kalp olarak.

Sana dokunmadan, seni söylemeden
Her Lâ dediğimde seni hissederim
Ve ben, kelimelerin ardındaki sessizlikte
Sadece seninle tamam olurum.

Ve şimdi, her sessizlik bir fısıltı
Her boşluk bir ışık
Ben hâlâ oradayım, sadece seni gören
Sonsuz bir âşık olarak varlığımı sürdürürüm.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(6 Eylül 2025)