Her sabah çocuksu gözlerimle uyandım,
içimdeki karanlık fırtınaları belli etmedim.
Canları sağolsun dedim, sustum, bastırdım.
Usanmadan hep düştüğüm yerden ayağa kalktım.
///
Yaşadıklarımla büyüdüm hiç istemeden
Biraz hayata küserek ama kimseyi incitmeden
Bir gülüşün içinde sevinçler yaşadım
Belli etmeden incitmeden, kırmadan, üzmeden..
///
Eyy! Benim bahtsız talihsiz çocukluğum,
Ne çok kırgınlık bırakmışım sende..
Omuzlarında zorla taşıttığım yüklerle
Gönlümün bomboş sarhoş caddelerinde
///
Baharlar gelse de kışları yaşadım
Üşüdüm, soğuk gülüşlerimi sakladım.
Yalan dünyaya inat doğrularımı prangaladım
Ahh çocukluğum ben senden ne çok şey çaldım.
///
Düşündükçe aklıma gelir çocukluğum,
Hani ceylan ürkekliğindeki masumluğum,
Sessiz gecelerde yıldızlara küsmüşlüğüm,
Oynayamadığım yorgun oyuncaklarım..
///
Ahhh yalnız çocukluğum,
Alıştığım, zorunda bıraktığım sessizliğim.
Kendi gölgemde taşımaya çalıştığım yüklerim,
Karanlıkta kalan sadece kendime güvenim.
///
Gözlerimde biriktirdiğim yağmurlarım,
Gökyüzünde aradığım yarım mutluluklarım.
Yıllar geçsede dilsiz kalan suskunluklarım,
Ve kimselere diyemediğim acı duvarlarım.
///
Ahh benim yarım kalmış çocukluğum,
Her derdi içinde yaşattığım masumluğum.
Ne bir annenin dizinde uyumuşluğum,
Ne bir babanın omzunda teselli bulmuşluğum.
///
Ahh benim yarım eksik çocukluğum
Hiç büyüme üzerler seni üzerler üzerler...

06.09.2025
Nurçin Aysel Çelik