0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
33
Okunma
Şiirsiz Olmaz
Şiirsiz millet, neyle var olur?
Türküsüz gönül, nasıl yar olur?
Destansız tarih, sessiz çığlıktır,
Masalsız çocuk, yarım aşıktır.
Şiirsiz ağaç, yapraksız kurur,
Sevdasız yiğit, dağlarda savrulur.
Kalemsiz şair, suskun bir bahar,
Mısrasız diller, susar, ağlar.
Gönül akar şiirden bir nehir,
Her dize bir düş, bir sonsuz şehir.
Hayat dediğin, kelimelerle parlar,
Şiirsiz insan, ruhunu darlar.
Bir aşk taşır her hecenin sesi,
Bir özlem döker dizenin nefesi.
Şiir ki hayattır, özüdür insan,
Şiirle büyür her sevda, her zaman.
Çölde bir su gibi hasret kalırım,
Şiirsiz ömrümü yel alır sanırım.
Bir kuş misali uçarım göklere,
Şiirle dönerim öz memleketime.
Dostlar duyun, şiirsiz olmaz asla,
Her mısra bir yurt, bir sevda, bir dağda.
Şairin yüreği hep yazar, taşar,
Şiirle insan, tüm zorluları aşar.
