Malazgirt ovasında yükseldi zafer,
Kutlu sancak göğe değdi bir seher.
Alperen ruhuyla yürüdü ordu,
Başbuğ’un ardında birleşti millet.

Börü’nün izinde, Asena’nın nefesi,
Kökbörü haykırdı ufuklar ötesi.
Korkut dedi, Dede Korkut sözüyle,
Selçuklu açıldı anavatana göz ile.

Şehadetle yoğruldu taş, toprak, kaya,
26 Ağustos düştü gönüllere maya.

Malazgirt ovası, gök ile birleşti,
Zaferin yeliyle ufuklar güneşti.
Kutlu sancak dalgalandı semada,
Alperen yürekler doğdu duada.

Başbuğ’un bakışı yıldırım gibi,
Ordunun adımı dağları devirir.
Millet yekvücut, imanla dolu,
Zaferin yolunda yürür ulu.

Beyaz elbiseyle çıktı Alparslan,
“Bu kefenimdir” dedi, açıldı destan.
Börü’nün gölgesi çöker bozkıra,
Asena ulur, destanlara yara.

Kökbörü’nün nefesi savrulur dağa,
Gökten inen kudret vurur düşmana.
Korkut dedi, “Yiğitliğin sonu yok!”
Dede Korkut söz açtı: “Diriliş çok!”

Oğuz Kağan soyundan akıp gelen kan,
Kutlu bir çağ açtı Selçuklu Sultan.
Anavatan kucak açtı yiğitlere,
Şehadetle yazıldı tarih deftere.

O gün gök gürledi, yer sarsıldı,
Tarih bir kez daha yeniden yazıldı.
26 Ağustos’tur milletin yemin günü,
Şehit kanıyla mühürlendi vatan düğünü.

Kutlu sancak hâlâ dalgalanır,
Her yürekten tek ses yankılanır:
“Malazgirt bizimdir, ebediyen bizim!”
Anavatan toprağı, Türklere nesim.

Gök Tanrı şahit, yıldızlar izledi,
Yiğitler destanı göklere yazıldı.
Her kılıç darbesi tarih oldu,
Türkün yüreğinde kor ateş doldu.

Atların nalları şimşekler çaktı,
Hudutlardan hudutlara zafer aktı.
Dağ taş “Ya Allah!” sedasıyla titredi,
Her şehit toprağa cennet getirdi.

Bozkırın rüzgârı kut oldu, nefes,
Alperen gönlünde imanla heves.
Selçuklu otağı kuruldu yurduma,
Anadolu dönüştü ezan sesime.

Ey Türk evladı, unutma bu günü,
Kutlu zaferindir, şanlı düğünü.
Malazgirt ruhunu yaşat ki daim,
Sonsuza dek sürsün bu kutlu iklim.

Ve bugün, ey evlat, sana sesleniriz,
Bu emaneti asla düşmana vermeyiniz.
Sancağı taşıyan kol güçlü dursun,
Alperen ruhuyla yarınlar kurulsun.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(26 Ağustos 2025)