0
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
126
Okunma
Güneşle uyandım bugün
Ve sanki tüm dertler
Geceyle birlikte çekip gitmiş
Sessizce, iz bırakmadan.
İçimde bir yaz mevsimi
Kışı rafa kaldırdım
Artık üşümüyor içim
Ama kabulleniyor
Geçmişin sessizliğini.
Çiçek açtı kelimelerim
Toprağı çatlatan bir sabırla
Sular gibi aktı yüreğimden
Rüzgâr saçlarımda değil sadece
İçimde esen özgürlük.
Ne kırgınlık kaldı
Ne biriktirdiğim öfke
Hepsi dağılmış sabahın ilk ışığıyla
Gözlerimin ucunda
Küçük bir tebessüm gibi asılı.
Kendimi yeni baştan çizdim bugün
Aynaya değil
Göğe baktım bu kez
Ve dedim ki:
Sen varsın, ben varım
Ve bu yetiyor hayata.
SİLEZYA
25.05.2025
5.0
100% (2)
