3
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
293
Okunma
"Zamanla diner," dediler.
Ben de sustum.
Her sustuğumda
biraz daha uzaklaştım kendimden.
Sanıyorlardı ki
sessizlik, iyileşmenin diğer adı.
Bir gün geldi,
adını yüksek sesle anmaz oldum.
Sokağımı değiştim,
şarkılar çalarken ileri sardım.
Yüzünü silmeye çalıştım
zihnimin en aydınlık yerinden.
Ama sonra…
biri geçti yanımdan,
tam senin gibi gülümsedi.
Ve içimde bir yer
zaten hiç tamir olmamıştı
birden bire dağıldı.
Anladım ki;
unutmak, hatırlamayı bastırmakmış,
yokluğa alışmak değilmiş.
İçimde hâlâ sana ayrılmış bir yer var,
kimseye tarif edemediğim,
dokunulmamış,
adını anmasam da seni bekleyen…
Unuttum sandım,
ama unutmamışım.
Sadece
hatırlamaktan korkmuşum.
SİLEZYA
24.4.2025 /02:06:21
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
