Siyahla beyaz arasında bir çizgi var
Adını fısıldayan rüzgâr gibi
Senin gülüşünle aydınlanır
Ve ben, sadece senin ışığında kaybolurum.

Siyah geceler sarar içimi bazen
Ama sabrım seni bekler
Her bakışın bir yıldız, her tebessüm bir güneş
Ve ben, o ışıklarla yolumu bulurum.

Siyah yalnızlık çöker omzuma
Ama senin varlığınla aydınlanır her köşe
Kırmızı tutkuyla, yeşil umutla
Ve mavi hüzünle boyarım seni içimde.

Her sessizlik bir gölge, her bakış bir ışık
Ve ben, siyahla beyaz arasında
Sadece senin rengini ararım
Tonlar arasında kaybolan bir âşık gibi.

Sen gelince renkler parlar, hayat döner
Ama gitmiş gibi hissettiğimde
Siyah çöker, beyaz yavaşça kaybolur
Ve ben, eksik bir gökkuşağında kalırım.

Her adımın bir dalga gibi gelir
Her fısıltın içimde yankılanır
Ve ben, siyahla beyaz arasında
Senin adını fısıldayan bir kalp olurum.

Kırmızı tutkumu çizdim sabaha
Mavi hüznümü sardım geceye
Yeşil umutlar filizlendi içimde
Ve beyaz sabrımla bekledim seni.

Siyah geceler bile seninle parlar
Her gölge bir hatıra, her ışık bir dilek
Ve ben, o hatıraların ortasında
Sadece seni gören bir göz olurum.

Her vedâ bir gölge bırakır
Ama beyaz bir ışık seni hatırlatır bana
Ve ben, siyahla beyaz arasında
Sonsuz bir aşkın haritasını çizerim.

Sen sustukça renkler konuşur
Her ton bir fısıltı, her fısıltı bir şarkı
Ve ben, siyahla beyaz arasında
Sadece seni dinleyen bir kulak olurum.

Küçük bir çocuk gibi beklerim seni
Her adımınla büyüyen içimde
Siyah ve beyaz, kırmızı ve mavi
Seninle tamam olur, eksiksiz ve gerçek.

Ve şimdi, siyahla beyaz arasında
Senin adınla boyanmış bir dünya var
Ben hâlâ oradayım, sadece seni gören
Sessiz, derin ve aşk dolu bir kalp olarak.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ