1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
90
Okunma
Paslı Camların Ardında
Gözleri bir hüzün denizi,
Anne yok, baba yok, yalnızlık izleri…
Her sabah uyanır,
Sessiz sokaklarda adımlarını sayar,
Her köşe, her taş ona bir anıyı fısıldar.
Okul çantası omzunda,
Ama gülüşleri eksik, sessiz bir boşluk içinde.
Dersliklerde yankılanan kahkahalar,
Ona uzak bir dünya gibi gelir.
Paslı camların ardında,
Bir zamanlar evin sıcaklığını hayal eder,
Anne sesi, baba gülüşü…
Rüzgârla savrulan yaprak gibi,
Kalbi eksik, yüreği suskun.
Sokak lambaları titrek ışık verirken,
O yavaşça yürür,
Ayak sesleri yalnızlığı boğar,
Ve her adımda geçmişin gölgesi peşindedir.
Ama gözlerinde bir kıvılcım saklı,
Umutsuzlukla savaşan bir direniş…
Belki bir gün,
O eksik parçalar yerine döner,
Ve paslı camların ardında gülüşler yeniden doğar.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz