0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
85
Okunma
Sessizliğin Ötesinde
Gözlerimle duydum suskunluğun ağırlığını,
Ruhumun kıyısında bir tekne bekler,
Deniz değil, zamanın kırılgan anlarıyla dolu.
Bir nefes geçti içimden,
Hissedemediklerim sessiz çığlık gibi yükseldi.
Kalbim, bir yabancının dokunuşunu hatırladı,
Ve unutulmuş her kelimeyi ağlattı.
Gölgenin ardında, kendi gölgeni aradın mı?
Ben aradım.
Ve her bulduğumda biraz daha kayboldum,
Ama yine de…
Kaybolmak, bazen evine dönmek demekmiş.
5.0
100% (2)
