Korkmuyorum seni sevmekten,
Adını kalbimin en sessiz yerine yazmaktan.
Gecenin içinden yürüyüp
Işığına varmak gibi bu.

Bir adım atıyorum,
Dünya susuyor.
Korkmuyorum seni sevmekten,
Çünkü sevgi bazen yaradır, bilirim.

Ama her yara,
İnsana kendini hatırlatır.
Ben kendimi
Sende buluyorum.

Sesin geliyor uzaklardan,
Bir rüzgâr gibi dokunuyor içime.
Sormuyorum artık “olur mu?” diye,
Çünkü bazı hisler

İzin istemez.
Sadece olur.
Bakışların var ya…
Bir cümleyi tamamlar gibi.

Eksik kalmış bütün kelimelerim
Orada anlam buluyor.
Ve ben,
Susmayı öğreniyorum.

Korkmuyorum seni sevmekten,
Kaybetmekten de korkmuyorum.
Çünkü sevmek,
Sahip olmak değil.

Sevmek,
Olduğu gibi kalmasına razı olmak.
Eğer gidersen,
Adını rüzgâra bırakırım.

Eğer kalırsan,
Kalbime emanet edersin kendini.
Her iki ihtimalde de
Ben yine severim.

Çünkü ben,
Korkmuyorum seni sevmekten.
Korkmuyorum yanmaktan,
Kül olmaktan,

Yeniden başlamaktan.
Korkmuyorum…
Çünkü bu kalp, seni tanıdı.
Seni sevdi sadece.

By Ask-i-Divane