Göçmen kuşlar gibi kalkmak isterim bu geceden,
gerilerde kalan mevsimlerin yorganını silkerek.
Her adımımda bir yaz, bir kış daha göğsümden kopar,
unutulmayacak yaşamlara hasretle kanat çırpar gibi...

İçimde bir rüzgâr var, kıyılara vurmadan önce,
doyulmaz bir uzaklık çağırır beni,
özlemin alnımda tüten küçük bir ateş gibi;
yanıp kavrulduğumda bile, aydınlatır yolumu...

Tüm mevsimler bir gün gibi hızla geçiyor üzerimden,
sanki zaman, acele eden bir göçmen kuşun kanadı,
ve ben, nereye suyunu bırakacağını bilmeyen dolu bulut,
yağmurunu saklar kıyısında, beklerim sabrı...

Geceler ömrümü yenilerken, her sabah bir başka yıldız doğuyor
gönlümün değişken suruna;
her yıldız bir hikâye, her hikâye bir dönemeç,
beni ben yapan izler, göğe doğru çiziliyor...

Bazen coşku sarar beni, kanatlarım alevlenir umutla;
bazen hüzün çöker, göğsüm ağır bir çınar gibi terk etmez rüzgâra.
İkisi birden benim kaderim hem uçuşun neşesi, hem ayrılığın ağıtı,
ve ben ikisini de kuşanırım, bir sancı gibi ama yaşanır...

Hatırlıyorum, bir yerlerde unutulmaz sesler bıraktım,
gülüşler, bekleyişler, öpülen eller,
bunlar cepte taşınan küçük haritalar;
kalkış anında bana yol gösterir, pusula gibi...

Gel gör ki ayrılık öğretir kiminle uçacağını,
rüzgârın hangi yana estiğini bilmekten önce.
İçimdeki göç, yalnızca bedenin değil ruhun da yolculuğu;
her iniş, her kalkış, biraz daha diri kılar beni...

Uçuyorum, gölgenin üzerinde ışıkla dans eden bir nokta,
ve her dönüşümümde bir mevsim bırakıyorum ardımda.
Sakın unutma, derim kendi kendime,
unutulanlar, bir gün gelip kapını çalar...

Ne biriktirsem yeter, ne bir anlık duruş yetmez;
ama yine de toplarım umutları avuç içime, tıpkı kuşların tohumları.
Bir gün geleceğim, ellerimde unutulmayan hatıralarla,
ve o gün, bütün mevsimler bir arada olacak, içimde ve dışımda...

Şimdi kalkıyorum — göğsümde özlem, gözümde ufuk;
uçuyorum; mevsimler önümde birer sayfa, rüzgâr yazıyor satırları.
Hem coşkuyla hem hüzünle, iki kanadımda hayat taşıyorum,
ve her yükselişimde daha çok öğreniyorum: gitmek de dönmektir, bilmek de bilmektir.

Göçmen kuşlar gibi: ardımda bıraktığım dünyaya nazır,
gözüm hep ileride; ama yüreğimde kalan bir bakışla,
unutmamak için, hatırlamak için, yeniden doğmak için,
uçuyorum; her geceyi sabaha, her yarayı iyileştiren bir şarkıya çevirerek.,,

Bahadır Hataylı/09.08.2025/Sancaktepe/İST