0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
168
Okunma
Senden kalan ne varsa
bir hüzün tınısı,
bir iç çekişin yankısı,
bir de
o son bakışın gölgesi…
Sen diyebileceğim bir aşk yok şimdi
çünkü sen,
hiç olmadın ki.
Sadece ben yarattım seni.
Yüreğimde bir hayal,
zihnimde bir fısıltı,
dudaklarımda sessiz bir şarkı.
Senle yaşanacak her an,
benim hayallerimde filizlendi.
Her sabah,
seninle uyanmak düşüyle doğdum.
Her akşam,
seninle uyumak umuduyla yastığa baş koydum.
Ama sen,
sadece bir gölgeydin.
Dokunamadığım,
koklayamadığım,
sarılıp da ısıtamadığım.
Şimdi bu şiir,
sen diyebileceğim aşkı anlatmıyor.
Bu şiir,
bir hiçliğin,
bir boşluğun türküsü.
Yüreğimde birikti,
aklımda büyüdü,
ve sonunda
gözyaşlarımla kağıda döküldü.
Sen, yoktun.
Ama ben seni,
kocaman bir aşkla sevmiştim.
Olmayan bir aşkla.
Bir hiçliğin aşkıyla.
5.0
100% (1)
