Beklerdim, gök kubbe yarılsın, yıldızlar kaysın,
Her şey bitsin, dünya dursun, ama bu olmasın derdim.
Oysa sen, en kolay yolu seçtin, en acımasız olanı,
İşte bu yüzden, bak, yüreğimden kopup gelen tek söz: Yuh Sana!

​Ne sandın? Bu yalan perdesi sonsuza dek sürecek mi?
Kör müydük biz? O gizlediğin ihanet hiç görünmeyecek mi?
Yuh sana! Taktığın o maskeye, oynadığın o sahte role,
Bu kadar ucuza satılmazdı, hani o büyük, o temiz aşkın adı ne yazık ki.

​Hani derdin ya, "Sana adanmış bu ömrüm, bu nefesim,"
Şimdi hangi boşluğa düştü o yeminler, o sözlerin,
Bir hiç uğruna, bir anlık hevese kurban ettiğin,
Sana inanan, sana güvenen kalbe bu ihaneti reva gördün.

​Dönüp de bakma sakın, gözümde ne sevgin kaldı ne saygın,
Senin için yanan bu ateşi, kendi ellerinle söndüremedin.
Yuh sana! Hem de bin kez yuh! Bu kadar küçülebildiğin için,
Seninle geçen her güne, sana harcanan her duyguya yazıklar olsun!

​Çek git hadi, ardında bıraktığın bu enkazla yaşa,
Bana yaşattığın acı, sana ders olsun anla.
Ben ayağa kalkarım, bu sarsıntıdan sonra,
Ama sen, o kendi ihanetinin ağırlığı altında ezileceksin. Yuh sana!