​Bir girdap gibi dönüyor zihnimde sözlerin,
Kolay değil yanıtlamak, ne hızlı, ne acele.
Gözlerinde bir ışık, arayış var, bilirim,
İşte o an fısıldar hayat: "Ne durumdasın, hele?"

​Zor soruyorsun be usta, neyin cevabını bekliyorsun?
Görünenin ardında saklı, o gizli perde mi?
Yüzleşmek zor geliyor, kaçtığım her neyse o;
Sorunun kendisi, cevaptan daha korkulu yerde mi?

​Eğilip bakmak lazım, o derin kuyuya,
Hani içinde hem yılan var, hem de berrak su.
Her şey açığa çıkacak, o anki korkuyla,
Çünkü en zor soru, kendine verdiğin kusur.

​Hayat bir sınav kağıdı, her gün yeni bir soru.
Bazen şıklar tanıdık, bazen hiç bilinmez yolu.
Ama en zor soru, seni sana anlatan soru...
Kimsin sen? İşte cevaplanması en zor olanda bu.

​Şimdi dur, kırma kalemi, acele etme sakın.
Bırak da dönsün içinde, demlensin bu sızın.
En zor sorular bile, aslında en yakın,
Cevapları saklar, açar yeni bir kapımızı.

Bilmediğim yerden soruyorsun?
Zor soruyorsun?