​Karanlık bir gölge düşmüş bugün gözüme,
Ne yana dönsem duvar, ne yana baksam sis.
Sığmıyor bu ağırlık daracık özüme,
Kaybolmuş yelkenim, yorgun ve kimsesiz.

​Kötüyüm be usta, ne yalan söyleyeyim?
Eski bir şarkı gibi içimde çınlayan hüzün.
Dışarıya gülücük, içimde dert yığınım,
Taşınmaz bir yükle geçiyor her gündüzüm.

​Ses etsem, kim anlar bu ince sancıyı?
Anlatsam, kim tartar bendeki bu gamı?
Biliyorum, her şey geçer, diner mi bu acı,
Ama şimdi bu an var ya, tutunduğum tek yalanım.

​Bırak da biraz aksın, bu durgun nehir,
Bırak da biraz yağsın, bu kasvetli bulut.
Geçer elbet, biliyorum, ama şimdi ahir,
Zamanım yok sanki, kötüyüm be usta.

​Haydi dur, nefes al, dinle şu sessizliği,
Bu duygu senin, gelip geçecek misafiri.
Unutsam, her fırtına sonrası gelir mi iyiliği,
Ve en derin kuyudan çıkan bir mucize olur.

Bel ki kötüyüm be usta.