bir garip olurdu gün, birden bire çekilirdi el ayak
gözlerim, yaşananlara tanıklık ederken
acıların tam ortasında bırakılmışız.
sıyrılıp gitti kucağımızdan bütün hayallerimiz
o şafakla birlikte

dağınık saçlarım,
uyku halinde kalmış mahmur gözlerim
denizlerin dalgası gibiyim.
bir kabarıp bir durulduğumuz o anlardayım

sahipsiz düşlerim var, bilinmeyen,
ha bir de hayallerim var.
canımdan can bildiğim canım var.

diyemediğim sancılarım
değer değmez tadında saklı yanlarım,
hepsi bana özeldiler.
ama şimdi yoklar, artık yok gibiydiler zaten.

dökülürler bir bir zamansız düşlerimden.
gülüşlerimiz de taşıdığımız o mutluluklar yok artık
nedendir bilmem, bilemedim de.
sustuklarım yetim şimdi,
bakışlarım yetim
benim gibi, ızdırap içinde sanki her şey.

sıyrıldı kucağımda ne varsa.
sabahın seherinde çiğ düşerdi yeşillikler üstüne.
güle, çiçeğe damlacıklar düşerdi.
bende bekliyorum işte,
bana sen düşersin diye.

korkularım hep bir garip olurdu,
her gün içimde o yangın var,
birde o çılgın acı.
çılgın bir sevdanın eşliğinde,
dilim suskun kalmış
kulaklarım çaresiz
gözlerimde hep sen vardın.
bense yangınlardayım
*
Mehmet Demir
4818