hayale ad konulmaz ki.
şimdi her şey bir hayalden ibaret,
gündüz görülen rüya gibi.

adı yok artık hiçbir şeyin.
ne ben eski benim,
ne de sen o eski sensin.

yıllar önce de hayaller kurardık,
şimdi hala devam ediyoruz hiç bıkmadan.
adını koyamadığımız bir sevgi...
tozlanmış postadan gelen zarflar,
içindekiler müstesna
aynı, yıllar önceki biz gibi.

ne gülüşlerimiz vardı bir zamanlar,
onları bile çaldılar.
adsız ve yetim kaldı o günden sonra çok şey.

her şeyi gerçek tadında yaşamak vardı ya...
olmadı gitti işte.
gündüz görülen rüya gibi bir şeydi gördüklerim.
sanki yıllar öncenin o gününe gitmiş gibiyim.

adını koyamadığımız sevdalar kaldı öylece.
ne bakan oldu o günden sonra,
ne de arayıp soran.
gündüz hayali gibiydi yaşananlar.

aslında bu bizim hikayemiz,
çalınmış gülüşlerimize rağmen.
yaşlanmış olsak da,
adını koyamadığımız hayallerimizdi.

tarihin içine sızan hayatlardayız artık.
biz işte,
sen ve ben.
*
Mehmet Demir
5818