(Benliksiz aşkın yeniden doğuşu)

Yükseklerde bir kuş var,
Kanatlarında efsun,
Simurg derler adına,
Ruhun aynasıdır o.

Binlerce yılın hikâyesi,
Küllerinden doğan efsane,
Benliğini unutanlar için,
Yeniden doğuşun simgesi.

Aşk, Simurg’un kanadında,
Sınırları aşan bir serüven,
Benliğin tozunu siler,
Nurla kaplar kalbi.

Kendi içinde kayboluş,
Bir yok oluş değil aslında,
Yeni bir varoluşun kapısı,
Simurg’un aynasında parlar.

Her tüyü bir sır,
Her kanadı bir hikâye,
Aşkla yıkanan ruhlar,
Orada bulur huzuru.

Benlikten sıyrılan kalp,
Yolunu Simurg’dan öğrenir,
Kendi gölgesinden kaçarak,
Gerçeğe yürür sonsuzlukta.

Aynada kendini görürsün,
Ama bu kendin değildir artık,
O sadece bir yansıma,
Gerçek sen, nura dönüştüğün an.

Simurg’un alevinde erir,
Küllerinden yeniden doğarsın,
Ve aşkın en saf haliyle,
Yeniden doğuşu kutlarsın.

Benliksiz bir sevda bu,
Ego yitip, saf aşk kalır,
Ve o saf aşk,
Her şeyi aşar, her şeyi kuşatır.

Ey gönül,
Simurg’un kanatlarına tutun,
Yol uzun ama kutsaldır,
Ve her adımda biraz daha ışığa yürürsün.

Varoluşun derin sularında,
Simurg’un aynasında yıkan,
Yeni bir hayat başlar,
Aşkın gerçek yüzüyle.

Bu yolculukta kaybolmak,
En büyük kazanımdır aslında,
Çünkü kayboluş,
Bir buluşun ön hazırlığıdır.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(1 Ağustos 2021)
(Benliksiz aşkla yandım,
Simurg’un aynasında yeniden doğdum.)