Ey ilk duâ, ilk tohum, ilk hilâl!
Osman Gazi Han, yüreğinle başlattın nizamı
Söğüt’ün serin sabahında yükseldi ilk tekbir
Alperenlerin göğsünde idi iman bayrağı,
Kılıcın adalet, sözün hikmet, secden kutlu
Devlet-i Âliye’nin ilk harfi idin sen
Yayla gibi gür, gök gibi engin
“İ’lây-ı Kelimetullah” içindi her adımın
Ey kutlu ata, seninle başlar milletin duası.

Ey Yıldırım Bayezid!
Cihanı saran bir şimşek gibi geçtin meydanlardan
Niğbolu’da haç çöktü, sancak kalktı
Atının nal sesiyle titredi Frenk diyarı
Ne var ki Ankara’da kader pusuda bekledi seni
Yıldızlara baktığında gördün tufanı
Zincirli bir aslan gibi mahzun düştün Semerkand’a
Lakin vakarından bir hilal eksilmedi
Zincir vurulan kalbin hâlâ hür seslenir
Ey Yıldırım, yıldızlar seninle ağladı o gece.

Ey Fatih, çağ kapatıp çağ açan sultan!
İstanbul ki bir rüyaydı peygamberden yadigâr
Sen ki gemileri karadan yürüttün,
Aklı secdeye yatırdın
Zırhında ilmî, kaleminde fethi saklardın
Ayasofya’nın kubbesine tekbirle yazdın kaderi
Romalının gururunu secdeye getirdin
Her harfinle inşa ettin medeniyeti
Kılıcın ve divanın birer kanattı bu millete
Ey kutlu Sultan, fetihle doğdu bu millet yeniden
İstanbul’un kalbi hâlâ seninle atar.

Ey Yavuz Sultan Selim Han!
Hilâfeti omzuna alan sert bakışlı fırtına
Rindlerin değil, zülfikarların sultanıydın sen
Mercidabık’tan Ridaniye’ye seferin hak içindi
Göğsünde Kur’an, belinde cenk
Mazluma merhamet, zalime şimşek
Bir çölde hilâfet taşıyan gölgeydin
Ey “Hâdimü’l-Haremeyn” unvanına baş eğen
Seninle Mekke, seninle Medine ağladı sevincinden
Cihan, seninle titredi; hâlâ titrer her zulüm karşısında.

Ey Kanunî Sultan Süleyman!
Adaletin kalemle yazdığı sultanlık
Zırhın altından çıkan şiirle büyüdün
Sen ki bir cihanı kefenledin sözlerinle
Zigetvar’da son nefesinle fethe durdun
Seninle yükseldi kubbeler, çerağlar, şiirler
Mihrimah’a aşkla, millete kudretle baktın
Kanun seninle şekil aldı, ilim seninle ayakta
Ey Süleyman-ı Zaman, devrin hâlâ hikmetle yankılanır
Senden sonra gelen her hüküm, seninle kıyaslandı.

Ey Sultan I. Ahmed!
Gencecik yaşta bir dergâh gibiydi kalbin
Sultanahmet’in taşında hâlâ senin secden.
Mukaddes emanetlere gözyaşıyla dokundun,
Gönül tahtında Allah aşkı ile hükmettin,
Hürmetle açtın ellerini ümmete.
Sancak altında değil, duâda buldu seni millet
Mihrabın gölgesinde dinlenir sükûnetin
Ey Ahmed-i Sânî, Allah dostu padişah
Saltanatın ruhla mühürlendi, kalplerde iz bıraktı.

Ey IV. Murad!
Kudretinle yandın, celalinle parladın
Bağdat yolunda atını yıldızlara sürdün
Zulmü bertaraf etmek içindi her sertliğin
İçkiyi yasakladın, iradeyi dirilttin
Şairdin aslında, dizelerini sakladın fırtınada
Cesaretin, meczuba tokatla gelen hikmetti
Ey demir irade, ey sabaha dek ayakta kalan
Seninle arş titredi, devlet sarsıldı lakin yıkılmadı
Bağdat, Revan, ve millet; seni hâlâ hayran anar.

Ey Sultan III. Selim!
Nizam-ı Cedîd senin gönlünde doğdu
Musikîyle yoğrulmuş bir hükümdardın
Yeniçerilerin hançeriyle değil, kaderin kıskacında sustun
Ey sanatın ve yeniliğin sahibi
Sarayda doğan nağmelerle dirilttin mevsimleri
Seninle bir sabah vakti doğdu reform
Ey selîm gönüllü Selim Han
Seninle başladı modernleşmenin ağır yürüyüşü
Şiirlerin hâlâ bestelenir milletin kalbinde.

Ey Sultan Abdülaziz Han!
Denizlere pencere açan kartal bakışlı sultan
Demiryolları, fabrikalar senin hayâlindi
Zulmün karşısında eğilmedi kaşın
Ne var ki ihanet saraydan geldi
Kardeşin gibi değil, bir sultana hiç yaraşmayan sona
Bileklerin değil, kalbin kırıldı en çok
Saray duvarları seni anlatır geceleri
Ey şehîd-i mazlum, düşman değil dost vurdu seni
Milletin hafızasında hâlâ bir hüzünsün.

Ey Sultan Abdülhamid Han!
Kızıl Sultan değil, Gönül Sultanıydın sen
Satmadın Filistin’i, sattılar sonra senin hayâlini
Oyunlar içinde oyun kuran aklınla direndin
Zulme karşı tek başına bir devlet oldun
Sürgün ettiler seni ama asıl sürgün vicdana düştü
En büyük yalnızlığı yaşadın tahta otururken
Mekke’ye, Kudüs’e, kalbe çizdiğin sınırdır hâlâ
Ey sabır taşı, ey strateji dehası
Mazlumun duasında hâlâ senin adın geçer.

Ey Sultan Abdülmecid!
Tanzimat’la değişen çağın sultanıydın
Batı’yla doğu arasında bir köprü oldun
Hatt-ı Hümâyunun kalemiyle umut yazdın
Harflerinle devleti korumaya ant içtin
Ey zarafetle konuşan padişah
Şiir gibi inşa ettin sarayları
Bir saltanatın değil, bir arayışın adısın
Yıkılışa değil, direnişe yazıldın kalplerde
Senden sonra gelen her reform seninle başladı.

Ey Adnan Menderes!
Milletin sesi oldun, radyolarda umut gibi
Ezanı aslına döndürdün, millet secdeye hasretti
"Yeter! Söz milletindir!" dedin, gök yankılandı
Ancak sana cellat olanlar hâlâ suskun
Ey darağacında dimdik duran vakur adam
Toprak seni bağrına bastı, millet gözyaşıyla
Demokrasi seninle can buldu, seninle şehit oldu
Unutmadık, affetmedik; her dua sana uzanır
Ey rahmetle anılan, karanlığa ışık olan!

Ey Süleyman Demirel!
"Barajlar kralı" dediler, sen yollar açtın
Köylünün toprağına bereket getirdin
"Yarınlar güzel olacak" diye konuşurken
Bir nesil seninle büyüdü, seninle hayal kurdu
Ey siyaset meydanının köklü çınarı
Krizleri göğüsleyen, fırtınada duran
Milletin aklı, Anadolu’nun kalbiydin
Düşmedin, düşürülmedin, hep vardın
Seninle halkın iradesi taşlara kazındı.

Ey Turgut Özal!
Açtın Türkiye’yi dünyaya, kaldırdın perdeleri
Özgürlük dedin, ekonomi dedin, cesaretle yürüdün
Ellerin teknolojide, gönlün Anadolu’da
Ey sivil dirilişin öncüsü, milletin neferi
Seninle değişti zamanın ritmi
Hâlâ "Baba" der bu millet sana içten
Köyden metropole, doğudan batıya
Seninle açıldı kapılar, millet öz güven kazandı
Ey rahmetle anılan lider, seni unutmaz bu topraklar.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(1 Haziran 2022)