Yâ Rab, Oğuz’un gür sesine yâr ol
At sırtında doğan duâya karar ol

Bozkırda rüzgârı süren nefes biziz,
Lâkin kalbiyle çağları deviresi bir iz

Tunduk altı göklere niyaz olur
Kara kilim üstü secdeyle ar olur

Gönül ki otağdır, mihrapla bir
Ve her duası ecdâdın hikmetiyledir

Kopuzun teliyle yazılan kader
Dillerde nâm olur, göklerde sefer

Dikene bakmaz, gülü çiğnemez
Lâkin Hakk yolunda cânını esirgemez

Ey Vâhid, ey Kayyûm, ey Melik-i Yezdân
Oğuz’un sancağını düşürme arşından

Yağmur olup aksın dualar gökten
Oğuz’un her neferi, kükresin dört yelden

Yağız atın teriyle ıslanmış toprak
Her damlasında bir besmele, bir bayrak

Her yürek bir beyliğin ocağı gibi
Tutuşur aşk ile, Hakk’ın sancağı gibi

Anamızın duası göğe perde
Ve bizde iman, kılıçtan evvel gerde

Hudutsuz sevdamız vatana mühür
Ve her çocuk bir kutlu yazıya ömür

Çadırın ortasında semâya bakan
Bir elif boyu sabırla yürüyen hakan

Kayı’dan bu yana sürer bu dua
Soyun değil, duân bekler kurtuluşa

Yâ İlâhî, mülkün Senindir elbet
Lâkin Sen’siz yıkılır her kudret

Bu toprak ki, yedi iklime mühür
Secdelerle yoğrulmuş bir ömür

Kökümüzdür Tuğrul, yüreğimiz Alp
Gönlümüzde gezinen duânla kalp

Sen ki geceyi sabâha çeviren
Sen ki tufanı duâyla deviren

Yâ Rab, ocağımıza hicran düşürme
Evlad-ı Oğuz’u sensiz büyütme

Birlik duâdır, dirlik Seninle
Yüzümüzü çevirme rahmetinden eyle

Sancağımızda hilâl gibi nur
Her zerremizde Sen’den iz, Sen’den huzur

Oğuz’un göğsünde ateş değil nur yansın
Yüzü secdeyle değilse, gün eksik doğsun

Yâ Rab, ellerim boynumda bağlı
Bu milletin duası, tarihinden sağlı

Sana sığındı bu soy, sana yaslandı
Bin yıldır Sen diyerek savaştı, ağladı

Korku bilmezsin Sen, dert deverir
Sensiz kalan millet, boynu büker, erir

Sonsuz merhametinle ört üzerimizi
Yâ Rab, Oğuz’a yâr ol, eksiltme izimizi

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(3 Ağustos 2025)