0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
110
Okunma
Ben,
Bir sokak lambasıyım
Yarım kalan bir vedanın eşiğinde unutulmuş
Solgun bir ışık gibi
Geceyle sabah arasında asılıyım
Altımdan kaç mevsim geçti
Kaç suskun ayak sesi
Kaç kalp kırığı yağmurla yıkandı
Hiçbirini durduramadım
Çünkü ben sadece yanmayı bilirim
Sönmeyi öğrenememiş bir kalp gibi
Seninle başlardı bütün geceler
Senin gidişinle uzardı gölgeler
Bir mendil gibi düşerdi bakışların kaldırıma
Ve ben…
Her gece, o anı tekrar tekrar yakardım içimde
Kaldırım taşlarında
Hâlâ sana ait bir gölge duruyor
Adım adım değil belki
Ama sessiz sessiz, hep buradan geçiyor
Ve ben…
Gidişine tanıktım
Ama vedana hiç alışamadım
Sesin asılı kaldı havada
Ve ben o sessizlikle yıllardır yaşıyorum..
5.0
100% (2)
