"Kelâmda Adalet, Kalemde Sadâkatle Yazılmış Şiir Manifestosu"

Ben ki;
Sözün özle tartıldığı,
Kalemin vicdanla yazdığı yerde doğdum.
Adımı
Sükûtun en adil harflerinden aldım:
BÂİN-İ ADLÎ.

Ben ki;
Ne kelimeyi eğdim yalan için,
Ne mısrayı büktüm riya için.
Kul hakkını,
Mısra aralarında bile incitmemeye ant içtim.
Dostluk,
Benim için mecaz değil,
Bir ömrün omurgasıdır.

Kalbimde
Ne kin barınır, ne garez.
Ben sadakati,
Sevgiden değil,
Sorumluluktan öğrendim.

Ey zaman!
Beni ne çağın rüzgârı eğebilir
Ne sahte alkışlar büyütebilir.
Ben sözün eğilmediği,
Adaletin giyindiği gölgede yazanım.

Aşkı
Et ve tenle değil,
Vuslatta yok oluşla anladım.
Bana göre aşk:
Kul hakkına dokunmayan,
Bir secde mertebesindedir.

Benim şiirim,
Saraylarda eğleşmez,
Sokakların alnında parlar.
Bir yetimin gözyaşına denk düşer her dize,
Bir dostun suskunluğuna yoldaş olur her hece.

Ve bilinsin ki:
Ben kelimeyle kan dökmem,
Ama zulme karşı
Mısramda kıyam olurum.

Şiir benim ahdimdir.
Kalem, benim terazim.

Ben ki;
Yazıya kul hakkı geçirmemiş kalplerin evlâdıyım.
Ben ki,
Sözü hileye alıştırmamış,
Harfi harama boyamamış kalemlerin yolcusuyum.

Adımı sessiz harflerin arasından değil,
Zulme karşı söylenmiş ilk "hayır"dan aldım.
Bâin oldum
Riyadan, nifaktan, gösterişten,
Hâktan sapan her kelimeden.
Adlî oldum
Zira her mısra bir terazidir
Ve ben eğri sözle ölçülemem.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(2 Ağustos 2025)