bazen,
hiçbir şey olmamış gibi davranırken
içimde her şey olur.
dağılırım,
toplanamam.
bir ses ararım,
bir omuz,
bir tutuş…

tutar mısın beni?
yıkılmadan önce,
kırılmadan,
savrulmadan...
bir rüzgar gibi değil de
bir insan gibi hissedebilmek için.

zaman geçiyor.
günler, gecelere devriliyor.
saatler susuyor.
ama içimde bir çığlık hala yankılanıyor.
o çığlıkta senin adın var.

sana sorsam,
bir insan ne kadar sessiz bağırabilir ki.
cevabını bilmeden sadece susarım.
ama sen duy...
lütfen duy.

ben artık yoruldum
güçlü görünmekten,
iyiyim demekten,
kendimi hep içimde tutmaktan.

tutar mısın beni,
sadece bir anlığına bile olsa.
kendimden kaçmadan
kendime tutunabilmem için...

gözlerim doluyor,
ama ağlayamıyorum.
çünkü ağlamak bile bir lüks bazen,
izin ister yürekten.

senin gölgende,
sadece birkaç adım
birlikte yürümek istiyorum.
yalnızca bilmeni istiyorum ki,
ben sana değil,
sende bulduğum bana tutunuyorum.

o yüzden,
eğer olur dersen,
eğer içinde hala bir yer varsa bana dair…
tutar mısın beni...
*
Mehmet Demir
27714