Bir söz söylenir, dağlar eğilir,
Bir harf düşer, kader değişir.
Lâfızdan kurulur kaderin haritası,
Ve tahtlar, kelâmın gölgesinde inşa edilir.

Söz bir padişahtır; sükût ise tacı,
Her mısra bir otağ, her hece bir sancı.
Dilinde dirilen hükümlerle var olur fetih,
Kalem, o kutsal kılıç; mürekkep ise izzetin teri.

Lâfızdan taht kurulmaz sanan bilmez,
Zira Süleyman’ın hükmü bile kelâm üzeredir.
Her peygamber, her veli, her arif
Sözle yürür, lafızla çağırır hakikati.

İşte ben de bir kelâm işçisiyim,
Her dizeyle bir duvar örerim,
Tahtım kelimelerden, tacım suskunluktan,
Milletim mazlumlar, seferim hak’tan.

Söz öyle bir tahttır ki üzerinde
Adaletle hüküm verilir sessizliğe.
Harften harfe uzanır bir saray,
Düşlerin bile secde ettiği bir istikamet tayin eder.

Kur’an da bir söz değil miydi ilkin?
Ve âlem "Kün" emriyle doğmadı mı derinlikten?
O halde lafız, kaderin mimarıdır,
Ve taht, yalnız ona secde edenindir.

Ben ki kelamdan taht kuran şair,
Mısralarla adaletin yolunu çizen bir emir.
Sözümle açarım gönül surlarını,
Ve harflerden kurarım bir mânâ saltanatı.

Tahtım yok belki som altından,
Ama bir “Elif” yeter bana sultandan.
O Elif ki, başı dik, özü düz,
Kalemin ilk secdesidir, lafzın en üst.

Sözden tahta yürüyen bir seyyahım,
Kalbime konak olmuş nice dua, nice ah.
İşte şimdi mısramla kuruyorum devleti,
Kalemin ucunda doğuruyorum millet-i kelâmiyeyi.

Her harf bir asker, her cümle bir emir,
Sükût bile burada yeminli bir vezir.
Sözle başlar, sözle yıkılır her taht,
Lâfızsız kalan, tahtını taşla örer ancak.

Ben ki yedi iklimin şairiyim,
Tahtım bir beyt, fermanım bir şiir.
Lâfızdan yontarım zamanın heykelini,
Mısrayla mühürlerim adaletin izlerini.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(24 Temmuz 2025)