" Hz. Muhammed (SAV)’e Duyulan Aşkın Derûnî Semâsı "

Sen yoksun…
Ve semâ dönmüyor artık
Çünkü her dönüş bir duaydı,
Adınla başlardı o raks
Ve “Muhammed” denmeden
Kâinatın ritmi bozulur.

Senin adınla hız alırdı semâ
Gönüller kuş olur, kanatlanırdı göğe,
Şimdi her şey yerde ve yorgun.

Ey Cennet kokan gözlerinle
Güneşi uyandıran Nebî,
Senin bakışınla cemre inerdi toprağa
Bir gül,
Ancak gözlerinden gelen o ışıkla açardı
Şimdi gül de küsmüş
Semâya, çünkü sen yoksun...

Senin adım bastığın toprak
Sadece toprak değildi
Bir secdeydi,
Bir yakarıştı,
Bir vuslattı…

O toprak, artık kokmuyor
Çünkü sen yoksun kalbimizin pür-i zâdesi
Ve biz
Cennet kokuna hasret kaldık
Zamanın karanlığında.

Ey göğsümüzün içinde
Çırpınan “Amin” kuşlarının efendisi,
Onlar da senin yokluğunda
Uçmayı unuttu
Kanatları dua,
Gagaları secdeydi
Ama şimdi sadece
Sessizlik örttü onları
Sessizlik kapladı göğüs kafesimizi...

Senin adını anmadan
Yükselmiyor sesimiz
Çünkü sen yoksan
Her "amin" boşlukta asılı kalıyor
Rahmet göğe varmıyor
Ve kalbimizdeki yankı
Sadece hasret oluyor.

Her raksın başı sendin
Her dervişin gönlü,
Senin aşkınla dönerdi
Şimdi semâ dönmüyor
Çünkü sen yoksun.

Ey Nur’un kaynağı
Ey Miraç’ın konuğu
Gözlerinle âlemleri nurlandıran,
Sen yoksun
Ve nur kayıp şimdi…

Kalbimiz,
Bir Mevlevî gibi başı dönerek
Sana varmaya çalışır
Ama adını unuttuğumuz her devir
Daha da savurur bizi.

Ey Sevgili,
Ne zaman ismini ansak
Bir cemre düşer içimize
Bir gül tomurcuklanır
Bir damla yaş, rahmet olur secdemize.

Ama şimdi
Ağlamayı bile unuttuk
Çünkü gözyaşı da seni andıkça güzeldi,
Senin yokluğunda
Gözümüz bile perde perde karardı.

Ey Peygamberim,
Sen yoksan
Ne zikirde tat var
Ne raksın özü kaldı
Ne aşkın kokusu
Çünkü aşk, adınla anlam kazanırdı.

Seninle dönerdi semâ
Seninle çözülürdü dert,
Seninle susardı acı
Ve her ne varsa, adınla başlar
Adınla son bulurdu.

Şimdi raks bitik,
Dergâh sessiz
Gönüller semâya hasret
Çünkü sen yoksun
Ve yokluğunla
Dönen dünya bile durdu.

Ey Allah’ın Habibi,
Sen yoksan
Dönmez mevsimler
Dönmez gönül,
Dönmez kelâm
Çünkü her şey
Sana dönmek içindi.

Sen yoksun
Ve semâ,
Sadece bir sessiz çığlık şimdi
Göğe çıkamayan bir feryat
Yerle göğün arasına sıkışmış...

Dönmez artık semâ
Çünkü aşk,
Sana bakınca başlardı.

Senin yokluğunda
Gönül yönünü kaybetti
Ve her raks
Bir eksiklikle sustu…

Ey Efendim,
Bir tek sen olsaydın
Bir kez daha adını ansaydık
Belki semâ,
Gök kubbeyi yarar
Bir nur gibi inerdi üzerimize
Ama sen yoksun...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(20 Temmuz 2025)