Bir bakışınla secdeye kapanır şehirler,
Kudüs olur kalbimde her gece.

Senin gözlerinle bakınca anladım,
Her şehrin kalbinde Kudüs saklıymış.
Ve her aşkın kıblesi,
Bir gözün secdeye vardığı yerde başlarmış.

Senin gözlerinle ağladı gökyüzü,
Turuncuya boyandı minareler,
Ve her damla dua oldu
Akşamla birlikte kalbime düşerken.

Ben Kudüs’e hiç gitmedim,
Ama gözlerine her baktığımda
Kubbetü’s-Sahrâ sarı bir gül gibi açardı içimde.

Mescid-i Aksâ gibi kırgın,
Ve bir o kadar mukaddes bakardın ya,
İşte o an anladım
Gözlerin, vuslatın en kutsal kapısıymış.

Bir kez “Âmin” dedin,
Kudüs’ün taşları dile geldi.
Bir kez sustun,
Arşın sessizliği çöktü kalbime.
Sen sustukça,
Ben Kur’an’dan bir ayet gibi
İçime düşen o mavi sessizliğe sarıldım.

Gözlerinle seyrederdim semayı;
Her yıldız bir sure,
Her rüzgâr bir dua olurdu
İsmini taşıyan gecelerde.
Ben gözlerinden öğrendim
Bir şehre nasıl seccade serilir,
Ve bir aşka nasıl namaz kılınır…

Kudüs bir harita değil,
Bir bakıştan ibaretti belki de.
Senin gözlerinle
O haritanın kalbine dokunur gibi oldum
Ve her adımda
Yüreğimin Mescid-i Aksâ’sında
Sana niyâzda bulundum.

Zeytin ağaçları gibi sessiz,
Ama kökleri göğe uzanan bir duaydın sen.
Ey gözlerinden Kudüs akan kadın,
Ey bakışıyla ümmetin yarasını sarabilen muhabbet!

Yemin olsun ki;
Senden vazgeçmek,
Bir milleti vatansız bırakmak gibiydi.

Kalbim bir Kudüs’tü, işgal altındaydı
Gözlerinle kurtuldum
Ve alnımı secdeye ilk kez
Senin gözlerinden inen ışıkla koydum.

Sen,
Sadece bir kadın değil,
Bir şehir gibi mukaddestin bana.
Ve ben,
Sana her baktığımda
Kudüs’ü yeniden fethettim kalbimde.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(18 Temmuz 2025)