Biz devletin alnında yazıyız;
Ya baş oluruz, ya kefenle yazılır adımız!

Kurda “bozkır”ı,
Yiğide “baş”ı,
Düşmana “sınır”ı öğreten bir millettik biz.
Gökbörü’nün izinden yürüdük,
Yaydan çıkan son ok gibi
Ya hedefi bulurduk,
Ya toprağa düşerdik iz bırakmadan…

Ey çağları delip geçen nida!
"Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!"
Demedikçe dirilmedi toprak,
Sustukça sönüyor o kutlu ocak!

Aşk ile vatanı aynı kelimeye sığdırdık,
Secdeyle sancak birbirine değdi bizim dilimizde.
Al bayrak göğe yükseldikçe
Ruhumuz şehitlerin kalbine gömülür oldu.

Bir medeniyetin omzundaydı yeminimiz:
Ya devletin başında oluruz
Ya da çürürüz,
Ama asla başsız, asla devletsiz değil!

Saraylar yansa da
İlk taşı Kâbe’ye konmuştu bu yüreğin.
Tuğraları yakamaz zaman,
Nesilden nesile taşınır bu nişan:
Töre giderse, biz de gideriz!

Bir gün
Adaleti unutur bu çağ,
Hak kapısına kilit vurulur,
İşte o gün;
Baş koyarız taşın üstüne
Ve deriz:
“Ya devlet başa…
Ya da her yan, bir leşe döner!”

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(17 Temmuz 2025)