“Cihan, bir milletin duasına muhtaç kaldıysa…
O milletin alnında kanla yazılmış bir yazı vardır.”

Alnımıza yazıldı önce kaderimiz,
Bir fetih duası gibi…
Kızıl bir mühür gibi kazındı derimize
Ve biz,
Adını sadece "Türklük" değil,
"Adalet" koyduk bu yazının!

Ey Malazgirt!
Sen bir meydan değildin sadece
Sen, alın yazısının
Tarihe kazındığı secdeydin…

O gün Alparslan,
Sadece bir savaşa değil,
Kalbine yönelmiş bir imana yürüdü.
Ve o kalpten çıkan cihan hâkimiyeti,
Önce göğe değdi,
Sonra taşlara,
Sonra dualara sindi...

Türk olmak,
Bir ırk değil;
Bir emanete sahip çıkmaktı.
Ve biz,
Gökten inen sancağı
Topraktan kaldırmadık hiçbir zaman!

Ey millet!
Senin alnındaki al yazı,
Bir şehidin kanından değil,
Bir annenin gözyaşından damladı o taşlara...

Sana “cihanın bekçisi” dediler,
“Adaletin taşıyıcısı”,
“Zulmün sonu” dediler...
Çünkü senin yürüdüğün her yol,
bir duayla açıldı.

Bugün hâlâ
Bir çocuk ağladığında
Bir bayrak yere düştüğünde
Bir sancak rüzgârsız kaldığında
O yazı parlar alnımızda:
Türk, zulmün karşısında eğilmez!

Ey Oğuz’un torunu!
Bil ki o yazı;
Ne kalemle yazıldı,
Ne de silinebilir bir izdir…
O,
Kalpten gelen bir secdenin
Alna mühürlenen cihanlık sırrıdır.

Malazgirt’te açıldı o yazı,
İstanbul’da mühürlendi,
Çanakkale’de korundu,
Ve her şehidin alnında
Yeniden yazıldı!

Bugün,
Cihan kararsa da gözlerinde,
Kalbinde hâlâ ışıl ışıl yanan bir yazı var:
Devletin önündeyiz, milletin içindeyiz,
Hakkın yanındayız!

Bu yazı,
Yalnızca Türk’ün alnında değil,
Allah’ın adaletiyle yürüyen her gönülde vardır.

Ve biz;
Kalbimizde taşıdığımız her dua gibi
Bu yazıyla doğduk
Bu yazıyla yaşayacağız…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA