Göğe kaldırdım kılıcımı,
Ay yıldız şahidim olsun;
Toprağa düşse de alnım,
Yeminim yüreğimde kor olsun!

Dağın gölgesinde büyüdüm,
Taşlara yazdım sükûtumu,
Çocukken bile rüyamda,
Savaşırdım mazlumun umudunu.

Gökbörü ulursa gece,
Bil ki alpler uyanıktır hâlâ.
Bir sancak yırtarsa semâyı,
Korksun zulmün tahtı, cellâtlar ağla!

Ben Türk’üm, bozkırın öz evlâdı,
Törem ayet, yeminim cihândır!
Baş eğmedim zalimin buyruğuna,
Kükremem kıyamdır, suskunluğum andır!

Nihâvend bir seherde ecdâdım
Gönlünü sunmuş Allah’a,
Ben de o gönlün bir kıvılcımıyım,
Yandıkça yakarım dünyayı duâyla!

Söz verdim atıma, yayımda nişân var,
Her çileye bir sabır, her sabıra bir karar.
Diz çökersem sadece secdede çökerim,
Tâ ki ömrüm aksın milletime bahar!

Ey gök, ey yıldız, ey dağlar;
Duysun cümle kâinat,
Bir Alp yemin etti bir gece:
“Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!”

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 Şubat 2025)