(Hz. Yusuf & Züleyha’nın arınmış aşkı üzerine)

Sen bana
Bir bakışla geldin,
Ama o bakış
Ne bir arzuydu,
Ne de bir çağrı.
O bakış
Bir duaydı aslında,
Gözden kalbe
İnmiş bir sır gibi…

Ben seni
Görmeden önce
Rüyamda taşıdım.
Ve rüyalar
Hakikatin gölgesidir bazen,
Ama sen
O gölgenin içinden
Bir nur gibi çıktın.

Ben bir zindanda büyüdüm,
Ama dışımda değil,
İçimde...
Kapanan kapılar
Ruhuma genişlik oldu.
Ve seninle gelen aşk
Beni bana değil,
Rabbime taşıdı.

Ey Yusuf,
Senin yüzünde
Bir peygamberin sabrı,
Kalbinde
Bir nebinin sükûtu vardı.
Ben o sabra âşık oldum.
Ben o sükûta secde ettim.

Aşk,
Tenin değil
Ruhun giydiği bir elbisedir.
Ve sen,
O elbiseyi gözlerinle taşıdın.
Ben o elbiseye
Dokunmadan inandım.
Ve inandıkça arındım.

Ben sana
Sadece gözlerimle dua ettim.
Dilimle söylemeye
Kalbim yetmedi.
Çünkü aşk,
Söylendiğinde eksilirdi.
Ben seni
Eksiltmemek için
Sustum.

Sen Rabbine yürürken
Ben seni seyre daldım,
Ve seyrettiğim her secde
Beni de arındırdı.
Senin yüzünle değil,
Secdenle güzelleşti aşk.

Ey Yusuf,
Ey kalbime susmayı öğreten nebi,
Ben artık
Sana değil,
Sende gizlenen Allah’a âşığım.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 Temmuz 2025)