Gökyüzü sustu, dünya sessizliğe büründü,
Dualar bir dava dosyası gibi önümde duruyor.
Hakim sormazdı “Sen ne istedin?” derdi,
“Sen ne verdin?” diye sessizce sorguluyordu.

Ellerim temiz, ama kalbimde suçlar var,
Hiçbir yalan saklanmaz ilahi ışıktan.
Secdeye vardım, yüküm ağır ve gerçek,
İnanan değil, itiraf eden bir suçlu gibiyim.

Yargı geldi rahmetle, affın kapısı açık,
Suçlar tek tek sayıldı, gözyaşları şahitti.
Mahşer günü avukat yok, savcı yok,
Sadece kalbim konuştu ve hüküm açıktı.

Ya kalbine göre yaşadın,
Ya yalanına göre öldün,
Her adımın defterde, her sözün ağırlıkta.
İnanç mahkemesi bu, hesap anı geldi,
Kendiyle yüzleşen ruhun en derin sancısı.

Yürek kütüphanem de saklı tüm sırlar,
Gizli düşmanlar, gizli dostlar.
Her tebessümde, her gizli kırıkta,
Yalancı dünya şahit oldular bana.

Geçmişim avuçlarımda ağır taş gibi,
Ne kaçış var, ne unutma lüksü kaldı.
Her secde, bir pişmanlık,
Her dua bir itiraf,
Ve ben hâlâ yollardayım, bağışlanmak için.

Karanlık ve aydınlık arasında,
Bir nefes, bir umut ararken,
Bilirim ki sonunda yalnızca kalbim,
Hakim ve sanık,
Kendi mahkemesinde yargılanacak.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA