bir sabah doğudan doğrulduk
göğsümüzde ezan, gözümüzde ufuk
kirlenmemiş bir bakış gibi
yağmur yıkamış sokaklar gibi
temiz ve dirençli…

omuzlarımızda dedelerimizin duası,
avuçlarımızda kömürle yoğrulmuş alın teri
çivisi çıkmış dünyaya çekiç tutan çocuklarız biz
toprak ne zaman çağırsa
ayakkabımızdan önce yüreğimiz bastı toprağa

biz, adımızı gürültüden değil
sükûttaki sadakatten aldık
bir yangını söndürmek için değil
bir çiçeği yeşertmek için
ateşe yürüdük bazen

kitapla büyüdü ellerimiz
bir elimiz kandilde, öbürü kalemde
çizgi çektik karanlıkla ışığın arasına
ve daima, hep daima
doğrulara eğilmeden baktık

siperin tozunda büyüyen
şehit düşmüş bir harfin kardeşiyiz biz
kimliğimiz
bayrak rengine boyanmış bir yemin
dilimiz
tarihin nabzında atan serdengeçti bir ilahi

gözümüzü kırpmadan baktık
tarihin puslu camına
her kırık aynada kendimizi değil
vatanı gördük

biz
Asım’ın düşlediği nesiliz
korkmadan bakan
susmadan yürüyen
düşse de doğrulan, yansa da durmayan

çünkü biz
bir milletin secdeden kalkmış duasıyız
ezelden ebede
bir hilalin gölgesinde var olanlarız.


Müjgân Akyüz Dündar