0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
68
Okunma
Züleyhâ,
Tenim, kokunun yayıldığı toprağını özledi.
Artık ne rüzgâr serinletiyor hasreti
Ne de gece saklayabiliyor seni benden.
Zamanın kadranı durduğundan beri
İçimde bir volkan, suskunluğunu kusuyor.
Yakıyor,
Yaktıkça yeniden inşa ediyorum,
Sana dair bedestenleri
Taştan değil, özlemden örülmüş kubbelerle...
Duy sesimi,
Bu çığlıklar aşkın değil
Aşkın sessizliğidir
Ve sessizlik bazen
Bir vuslatın ilk ezanıdır.
Hissetmek istersen
Kalbinle dokun sadece,
Söz yetmez sana ulaşmaya.
Duymak istersen
Kıyametin eşiğinde bekler seni mazi.
Ve ben...
Orada hâlâ senin adını ezberliyorum yıldızlardan.
Züleyhâ,
Bir aşkı anlatmak değil mesele
Bir ömrü adamak da değil.
Mesele,
Gönlünde bir kez bile yer ettiysem
Yeryüzüne ait olamam artık.
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLİ / LARDES SYMPRA
5.0
100% (1)
