Ey evlât,
Göğe secde etmiş topraklardan geldin sen.
Adını ataların nefesiyle çağırıyorum:
Alpagut gibi yürüsün aklın,
Korkut gibi konuşsun sözün.

Her adımında yankılansın
Bir Selçuklu otağının ihtişamı,
Ve her dua,
Selahattin Eyyubi’nin Kudüs’e bakan yüreğiyle kabul olsun.

Sen,
Sadece kılıçla değil,
Sözle, sabırla, hikmetle büyü.
Yüzünü göğe döndüğünde
Köklerini unutma!

Asena’nın yaktığı ateşle doğan bir ırmaktır soyun.
Yürekten doğar zafer,
Kan değil, duruş belirler haysiyeti.

Ve ey Akça Kızı,
Gözlerin ne zaman ufka ilişse,
Orada bir alperen uyanır içimde.
Seninle tamamlanır
Göklerdeki iz sürüşüm...

Bilsin cihan:
Gökten yazılmış bir alfabe var bizde,
Her harfi bir ecdat duası,
Her hecesi bir vakur yürüyüş.

Kut sana
Kendini değil,
Kökünü hatırlattığında başlar.
İşte o zaman
Kökünle bir kılıç gibi
Doğarsın zamanın kalbine.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(5 TEMMUZ 2025)