Ben dilsiz bir haritayım,
Rotalarım sana dokunmazsa anlamsız.
Sokak isimleri eksik,
Kaldırımları gidişlerin izleriyle dolu.

Kokunun yayıldığı her şehirde
Bir adım daha eksiliyorum kendimden.
Bazen bir çiçekçi de buluyorum seni,
Bazen yağmurla karışmış bir sokak lambasında.

Gözlerini görünce
Savunmasız kalıyor kalbim,
Her yanımı sarıyor tarifsiz bir güvensizlik…
Sanki tek bir bakışla içimdeki yıllar dökülüyor.
Bil isterim...

Ama hiç yüklenme kendine,
Çünkü bu yorgunluk senden değil, sensizlikten.

Her şeyin kendine özgü bir baharı var,
Ve ben,
Kendi baharımdayım şimdi.
Çiçeklerim geç açıyor,
Ama içime dolan her koku seni taşıyor.

Yolun sonu yoksa da yürümeye devam edeceğim,
Senin geçtiğin şehirlerde
Yürümek bile yeter bana.

Ve bil istedim:
Bazı haritalar sustukça
Yol daha çok konuşur...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(5 TEMMUZ 2025)