Bir gölgenin rüyasıdır insan,
Sûretle başlar yolculuğu,
Ama en derin yarayı siluetine çarptığında alır.

Aradığın seni arayandır;
Bunu sana değil, kendime söylemekti asıl niyetim.

Sakladığım bir şey varsa senden,
Kalbimin kırıkları değil,
Kırıldıkça daha çok benzettiğim adındır.

Kağıttan gemilerde taşıdım kalbini
Gül rüzgarı estiğinde titreyen
İnce, çocukluğa yakın
Ama farkında bir kalple.

Kaptanı olduğum nice duygu yüklü gemiler
Ya gözlerinde battı, ya içimde.
Her batış, senden bir kıyı eksiltti
Her iniş, sana varamayan bir dua oldu.

İltica ettim ruhunun mavi mabedine,
Kapılarında kuşlar sustu,
Ben sustum,
Ama susmak, senden daha çok şey anlattı.

Ruhumdan süzüldü aşkın cemresi
Bahar değil, yangındı içimde.
Ve hâlâ anlamıyorlar:
Bazı yangınlar içten içe üşütür insanı...

Cebimdeki son bilet parasıyla
Yöneldim kokunun yayıldığı toprağa,
Ne bir harita vardı elimde
Ne de dönmeye niyetli bir kalp.

Ben sana varmaya
Sürgün oldum kendimden.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA