Babam, o içimde saklı bir güneşti,
Haziran’ın ateşiyle ısıtan ruhumu.
Penceremin buğusunda parlayan bir umuttu,
Her bakışta içime dolan sonsuz huzurdu.
Yıldızlara karışan, sonsuz mavi gökyüzümdü o.
Yaramı saran merhem,
Hayatımın bahar kokulu geleceğiydi…

Koşmayı unutan gençliğime
Kitap arasına saklanmış bilmeceler fısıldayan oydu.
Elif yeşili gözlerinde varlığının nefesini duyardım.
Çiçek tozuna bulanmış elini öptüğümde,
Hışırtılı yapraklar bile susardı saygıyla.
"Sağalmaz" denilen yaramı iyileştirdi,
Hüzünlerin kararttığı anıları uzaklara sürdü,
Mutluluğu kalbime fısıltıyla bıraktı…

Sesi yankılanır içimde, tarifsiz bir sevgidir bu.
Gülüşünde bahar açar, sözünde şefkat nakış nakış.
Yüreğime nakşedilmiş en güzel şiirim,
Karanlık çöktüğünde bile benim ışığım, güneşim.
Yolumu aydınlatan kutup yıldızım…
Hayat bahçemin en narin fidanı, tek dostum...

Sana dair her şey içimde tomurcuklanır,
Adını anarken yeniden bahar olurum.
Yarının umudu, dünün en güzel hatırası,
Senin sayende büyüdüm, hayatı anladım.
Gözlerimde parlayan yıldızımsın, sen benim aynamsın...

Anılarla örülü çizgiler yol gösterirken,
Sözlerin rüzgarda esen bir melodi.
Bana yol gösteren sonsuz bir dizesin.
Yüreğimde filizlenen umudum.
Her adımımda izlerini taşırım,
Sensiz geçen her an eksiktir, seninle tamdır.

Gecelerime doğan mehtabım, sabahıma giren güneşim,
Hayatımın rengârenk resmi.
Ellerin sıcacık, ellerimi ısıtan bir ateşsin,
Eşsiz bir bestesin...

Her solukta nefesim, yüreğimin şükrü.
Sonsuza dek yüreğime mühürlü bir sevgisin.

Taha Bilal Mustafa Kekeç