Sevgi sarhoşluğuyla aşka adadığım yüreğimi
kıyıya yanaştırmak isterken
nefesine son verilen duygumun
ölüm haberini yazıyor yüreğin...

Zifiri geceyi düşleyen rüyasının
istiharesine düşen hissizlik sûretinde
bulamıyorum inatla cebelleşen nasibimi
bahanelere sığınan yüreği hevesle konuşuyor, sinsilik peşinde...

Kar olur kâğıtlara yazdığım şiirler
ayazı üşütür kelimelerin yazısında
ağaçtan düşen yaprağı savurur sevgime
ağlar Leyla’ya duyulan aşk...
dinmez yağan yağmurun sesi...
ıslanır her zerresi...
ıslanırım sayende...

Gölgesi yanıma kavuşmayan gölgenin
yalnızlığıyla anladım sensizliğin ıssız saatlerini
nefes almakta zorlanan özlemim
avuçlarken sûretini
gözlerime yazdım gözlerini...

Gider mi? Bilmiyorum âşığın sessizliği
Biter mi? İhtiraslar, isyanlar, yanılmalar
Geçer mi? Yürekte yanan acılar...

Bakışı yıkılan duvarlar arasında
kurtulmayı bekleyen yüzüme
hüzün yığını bıraktı yâr
aşkımda ihanet var...

Taha Bilal Mustafa Kekeç