Yüreğinde rüzgar sesini duyarım.
Buruşmuş sayfalar arasında fısıldar yüreğime esintisi.
Gözlerimde bir güneş doğar, gözlerinde aydınlanır ışıklar.
Ömrümün anlamını bulurum.

Bakışında martılar uçuşur, aşkın kanatlarına savrulurum.
Senin yanında dolaşır düşlerim.
Ayak izleri kaybolur mutsuzluğumun.

İçinde “seni” saklayan deniz kıyısına yanaşırım.
Yüzünün mevsimini görünce serinler aşkının ateşi.
Saçının teninde, gecemi saran güzel kokunun hissinde
Birer yıldız kayar.

Maviye çalar gökyüzü, “sevgilim.”
Bir okyanus dalgasında vurursun yüreğimi.
Her sözünde çiçekler açar yüreğimde.
Kelimelerin kokusu sarar aşkıma “seni.”
Kaybederim yolumu aşkının uğruna,
Toprağından çıkıp filizlenirim.
Aşkın güzel hali seninle olur.

Tenime dokunur tenin.
Derin kuytularda yankılanır aşk.
Şiirimde aşk şarkısı çalar.
Yüreğin, adımı sana koşturur sözcükleri.
Zaman unutur dünü, dün yarına kavuşur.
İçimi ısıtan aşkınla vedalar karda kaybolur.

Kışın soğuğu ayrılıp baharın yeşiline umutla sarılırdı.
Nehrin akar, durmazdı, tükenmezdi.
Aşkın damlası bulurdu “ikimizi.”

Bir dalga, bir adım daha atardık aşka.
Yaklaştık mutlu sona.
İşte böyle büyük bir aşkla.

Taha Bilal Mustafa Kekeç