1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
196
Okunma
Sen yaprağa dokunup geçtin,
Ben dalında kaldım, rüzgârla kırıldım.
Sen güzelliği seçtin,
Ben bütün ömrümü gövdene sardım.
Sen renklerine vuruldun aşkın,
Ben kokusunda boğuldum.
Sen diken görünce geri çekildin,
Ben onu bile bağrıma bastım.
Gönlümde bir yer vardı sana,
Kilit tutmaz, adını fısıldayan.
Sen girip geçtin
Ama ben hâlâ o kapının önünde bekliyorum.
Sana anlatmadığım şeyler vardı;
Bir suskunluk değil,
Bir ömürlük eksiklikti adını anmamak.
Ve sen gittin,
Ben cümlemin yükleminde yalnız kaldım.
Aşk mıydı?
Belki evet, ama eşit değildi.
Sen sevmenin kıyısında dolaştın,
Ben içinde boğulmayı seçtim.
Şimdi ben,
Rüzgârda kırılmış bir dal gibi
Ne toprağa düşebiliyorum,
Ne de yeniden çiçek açabiliyorum.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz