Yine bir boşluk çöktü göğsüme,
Ne kahvaltıya oturabildim,
Ne aynaya bakabildim.

Her şeyde senin yokluğunun sesi vardı.
Kalabalığın ortasında yapayalnız kalmak,
Meğer böyle bir şeymiş.

Senin ellerin büyüktü babam,
Bir avuca bir hayat sığardı.
O eller, sadece bir çocuğu değil,
Koskoca bir ömrü taşırdı.

Tırnaklarının arasındaki iz,
Sadece kir değil, alın terinin gölgesiydi.

Ayağın büyüktü,
Evdeki terlikler bana bol gelirdi.
Ama bastığın yer sağlam olurdu.
Sen yürürken,
Dünya birden güvenli bir yer haline gelirdi.

Sırtın genişti,
Sanki bir sığınaktı.
Fırtına kopsaydı bile,
Senin gölgende hiç ıslanmazdık.

Yüreğin en büyük yerindi senin.
Kendinden önce bizi düşünürdün hep.


Kendine hiç kıyamazdın,.
Simit alırken bile,
Kenarını kendine, içini bana verirdin.
Etli yemek pişince,
Eti hep benim tabağıma koyardın.
“Sen ye, ben doydum,” derdin.

Senin sevgin sessizdi babam,
Ama bütün dünyayı susturacak kadar güçlüydü.

Bir gün işyerinde,
Herkes tebrik etti: “Aferin, terfi ettin,” dediler.
Başımı öne eğdim,
Çünkü sen söylemedin babam...

Eve dönerken,
Telefonum çaldı — annemdi.

“Alo,” dedi…
Konuştuk biraz.
Sonra bir sessizlik oldu.

“Sesin kötü geliyor,” dedi,
“Bir şey mi eksik?”

Ve ekledi:
“Yoldayım, gelirken alayım.”

Dilim varmadı,
“Babam,” demeye...

O an anladım ki,
Başarı bile eksik kalıyormuş,
Sen olmayınca,
Alkışlar bile sessizleşiyormuş.

Bugün de gelmedin babam…
Yine kapı çalmadı,
Yine adını duymadım.

Ama gözüm seni aradı her yerde:
Markette, sokakta,
Bir çocuğun elinden tutan adamda…

Keşke yaşasaydın da,
Okuduğum kitapları anlatabilseydim sana.
İlk maaşımla bir kahve ısmarlasaydım.
Belki birlikte susar,
Sen beni dinlerdin uzun uzun...
Ama bilirdim, yanımdasın.

Ve ben hiçbir alkışta,
Hiçbir başarıda,
Bu kadar eksik hissetmezdim kendimi.

Yokluğunda öğrendim güçlü olmayı.
Ama biliyor musun babam,
Güçlü olmak hiç istemedim aslında.
Yanımda olsaydın yeterdi.

Bugün de gelmedin babam…
Ama ben beklemeyi hiç bırakmadım.
Çünkü senin yokluğunda bile,
Varlığınla büyüdüm ben.


---

Unutmayalım...

Babalar Günü, sadece kutlayanların değil,
Özleyenlerin de günüdür.
İçinden sessizce ağlayanların,
Gözyaşını içine akıtanların da günü…

Aramızdan ayrılan ama yüreğimizde hep yaşayan
Tüm babalara sonsuz saygı ve özlemle...

Saygılarımla,
Emir İnanan
15 Haziran 2025