Sekizinci ayın yirmi biri…
Pazartesi günüydü.
Öğle saatleri, tam on iki buçuk.
Ben öğretmen evinin önündeydim.
Hastaneye, sana doğru yürüyordum…
İçimde tarif edemediğim bir heyecanla gidiyordum.
Sonra tanıdık bir yüz yanaştı yanına.
Gülümsedi:
“Kardeşin oldu... kız oldu.” dedi.

O an içime dolan sevinci anlatamam.
Yıllar geçti… çoğu şeyi unuttum belki,
Ama o cümleyi, o anı...
Hiç unutmadım.

Çünkü o gün,
Yarım kalmış bir yanım tamamlandı.
Hayat, seninle eksiksiz oldu.

Ve zaman aktı…
Sen büyümeye başladın,
Ben büyüdükçe seni daha çok sevmeye.

Hatırlıyor musun o aksamı?
Belki sen hatırlamazsın…
Ama ben hiç unutmuyorum.
Kalem elindeydi, biraz titrek…
Ben sana “a” harfini öğretmeye çalışıyordum.
Bazen kızar gibi oldum sana…
Ama kızgınlığım sinirden değil,
Sen başkalarının yanında güçlü ol diye.
Başarmanı, özgürce yazmanı, kimseye muhtaç kalmadan ayakta durmanı istedim.

Senin elin titreyince,
Benim ellerim senin ellerine değdi.
Birlikte yazdık o ilk harfi.
Seninle bir şey başardığımızda,
Ben içimden ağlayacak kadar sevinmiştim.

Ama yine de belli etmedim.
Hep başkalarının yanında “iyi ol” dedim.
Sanki sevgimi saklamam gerekiyordu.
Ama bil istedim:
Sen gülerken ben tamamlanıyordum.

Sen oyunu oynarken,
Ben seni izliyordum uzaktan.
Koşarken düşme diye değil
sadece,
Hayatın yokuşunda da yanında olayım diye.

Seninle aynı evde büyüdük…
Ama ben hep seni korumaya çalıştım.
Kardeş gibi değil bazen,
Belki de bir baba gibi…

Benim çocuğum olmadı hiç,
Ama seni hep kendi çocuğum gibi koydum kalbime.
Ve hâlâ öylesin...
Kırgın da olsam,
Sana küssem de,
Hep uzaktan izledim seni sessizce.

Ayağına küçücük bir çöp batsa,
Benim canım yandı…
Senin haberin bile olmadan.

Seninle gurur duydum,
Hep içimden,
Yüksek sesle hiç söylemeden.
Ama şimdi yazıyorum işte…

Sen benim bir parçamdın.
Eksik olan yanım,
Tam olduğum tek yer…

Babalar Günü bugün.
Belki biraz tuhaf gelecek bu mektup sana.
Ama ben sana sadece abi olmadım,
Bazen baban oldum,
Bazen kendimden bile çok sevdim seni.

Ve şimdi söylüyorum:
İyi ki doğdun kardeşim.
İyi ki benim hayatıma geldin.
İyi ki seni sevmek düştü bana bu hayatta.

Bu mektup,
Babalar Günü hediyem olsun sana.
Kalpten, sessizce, ama sonsuzca…

-------

"Gerçek yaşamın satırlara dökülmüş hali... Sizlere armağanım olsun."